'Babysteltkluutjes... als mijn hart zoveel schoonheid maar aan kan...', schreef ik een tijdje geleden. Mijn hart hoeft helaas niet bang te zijn. De steltkluten zijn verdwenen. Dagenlang was er steeds maar één steltkluut te zien omdat de ander achter een kleihoopje aan het broeden was. Alleen tijdens de wisseling van de wacht waren ze héél kort samen te zien. Na een tijdje waren ze echter weer continu met z'n tweeën aan het fourageren. Om vervolgens de buitenproportioneel lange benen te nemen. Wat er is gebeurd zullen we nooit weten. Geen stijgende waterspiegel in ieder geval. Wellicht predatie door de aanwezige meeuwen. Jammer.
Bijgevoegd twee van grote afstand genomen afscheidsfoto's van 3 juni dit jaar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten