dinsdag 14 november 2017

Regenboogvogelen





'Ik laat je mijn close-up-foto van de klapekster nog wel zien!’, riep ik nog even sarrend naar vogelgrafe S. Terwijl ik mijn vogelfietstochtje vervolgde. S. had de vogel niet kunnen vinden en ging zich maar richten op de groep wulpen een eindje terug. Nog geen vier minuten later had ik de klapekster voor mijn lens. Prachtig in het zonnetje. Ik schaamde me er bijna voor.

Deze maandagmiddag maakte het donkere, natte, nauwelijks bevogelbare weekend helemaal goed. Droog, weinig wind en vooral: zon! Bij aankomst in de Ooijpolder hoorde ik gelijk al eerder genoemde wulpen roepen. En zag ik een groep van eenenvijftig vogels in een weiland landen. Een weiland verderop stuitte ik op twee verbaasde reetjes en nog een paar weilanden verderop op de klapekster. 
Qua vogelbevrediging had ik na een kwartier alweer naar huis kunnen gaan! 

Maar ik fietste nog even door naar de baardmannetjes bij de Tiengeboden. Die lieten zich vooral horen. Met de nodige moeite kon ik er ook drie kort bekijken. Ver in het onrustige riet. Onfotografeerbaar. 

In vogelaartijd duurt een uur slechts een kwartier, dus een rondje Bisonbaai ging niet meer lukken. Zonder te laat te komen voor een afspraak. Het werd een kwart rondje met een drietal grote zaagbekken als leukste waarneming. Vliegend en midden op de plas. 

Op de terugweg ontpopte zich een regenboog die moeiteloos regelrecht in mijn regenboog-top drie kan. En dan besef je weer hoe primitief en beperkt fotografie is. Ik moest de boog platstampen, in een rechthoekje proppen en er een heel stuk van afsnijden voordat ik hem een beetje redelijk op de digitale plaat kreeg. Dus er is weinig van overgebleven. Maar het geeft een idee. Zullen we maar zeggen. Foto’s nu!













Wulpen en spreeuwen trekken vaak een beetje naar elkaar toe in een weiland. De spreeuwen zullen zich zo wel veiliger voelen. Denk ik.




Als je deze telelensfoto ziet is het moeilijk voor te stellen. Maar als ik niet met mijn verrekijker langs het riet naast het weiland was gegaan, dan had ik deze reetjes niet ontdekt. Ze waren er zelf ook verbaasd over.




En maakten zich maar snel uit de hoefjes.




Yep, die gek met z'n fotocamera staat er nog steeds.




Oké, een échte klapekster-close-up-foto is het niet geworden. En hij staat er een beetje onscherp en overbelicht op. Als impressieplaatje voldoet-ie mijns inziens wel.




Twee halen, een betalen. Goed te zien hoe de vogel de struik als openbaar toilet gebruikt.




Dit moéten wel twee gay-nijlganzen zijn. Met die real life-regenboogvlag achter zich.




Wat dít voor ganzen zijn...? Ik gok op kolganzen. Misschien komen ze er op waarneming.nl nog wel uit.




Iets dichterbij voor de liefhebbers en zich uitgedaagd voelende vogelaars.




Nog één (vogelloze) regenboog om het af te leren. Voor een diepte-effect had er iets op de voorgrond van de regenboogfoto's moeten staan. Ik weet het. Volgende keer pluk ik snel een takje en houd ik het voor de lens.




Geen opmerkingen:

Een reactie posten