Steenuil

Maar liefst vier steenuilen op vier verschillende plekken kwam ik afgelopen weekend tegen. In deze tijd van het jaar laten ze zich dan ook beter zien. Als je tenminste door hun geniale camouflage heen weet te kijken. (Fijn om het woord 'geniaal' eens een keer zonder misbruik te kunnen bezigen.) Ook laten ze zich momenteel meer horen. Dat zal wel met het broeden te maken hebben.

De steenuil, of liever gezegd het steenuiltje, heeft ongeveer de grootte van een merel met obesitas. Veel kleiner dus dan je wellicht zou denken. De meeste uilen in Nederland zijn kleiner dan je denkt, is mijn ervaring. Alleen de Oehoe is echt een flinke joekel. Die kun je nog wel een hand geven. Bij wijze van spreken.

Toen ik deze foto nam zag ik alleen zijn kopje en zijn gele oog. Op mijn computerscherm bleek ik zijn hele rugpartij echter ook te hebben vastgelegd. Je zou bijna een exorcist bellen voor die 180 graden gedraaide kop.

Van de vierde steenuil heb ik geen foto gemaakt i.v.m. de schemering. Deze derde steenuil is waarschijnlijk rooms-katholiek. Hij zat tenminste op een kerkgebouw. Door hun sublieme camouflage (als ze in een boom zitten tenminste) (fijn om het woord 'subliem' eens een keer zonder misbruik te kunnen bezigen) denkt de steenuil waarschijnlijk dat hij onzichtbaar is. Waardoor ze vrij eenvoudig te fotograferen zijn. Niet té dichtbij komen natuurlijk.

Edit: nog een extra steenuiltje op wéér een andere plek. Op dinsdag 20 juni. Het lijkt me een juveniel.