(Ik ga mijn blog Kijk eens wat ik gezien heb! Na, na, na, na, na! noemen.)
Vóór de excursie zag ik ook nog iets leuks fladderen. In eerste instantie dacht ik aan een boomvalk. Maar later begon ik te twijfelen of het niet een vroege nachtzwaluw was. Ik maakte er een (heel slecht) filmpje van. Dus met hulp ga ik er nog wel achter komen. Edit: boomvalk.
Mijn fietsverlichting haperde gisteravond een beetje. Ik besloot om maar niet door het bos terug te fietsen maar een omweg te maken over de grote weg. Een mooie gelegenheid om te kijken of de kerkuil, die ik een tijd terug tot mijn stomme verbazing tegenkwam, misschien nog op dezelfde plek aan die weg zat. Langzaam langsfietsend was er deze keer echter geen uil te bekennen. Wel volgde er op dezelfde plek wéér een stomme verbazing. Twee vosjes op een parkeerterrein! En toen ik beter keek: drie vosjes. Tijdens het elkaar verbaasd en doodstil aankijken kwam moeder vos ook nog opdagen. Waarop ze met z’n viertjes in het groen verdwenen. Eén van de jongen kon het echter niet laten om zijn kopje uit het struikgewas te steken en de vreemde fietser nog eens goed te bekijken.
Wat heb ik toch akelig veel geluk met mijn waarnemingen de laatste tijd. Al is dat grotendeels ook afgedwongen geluk. Weten waar je moet zijn. Op de juiste tijd. En vervolgens domweg uren maken. En goed opletten natuurlijk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten