'Ziet u die twee witte stipjes daar? Dat zijn flamingo’s.’ De vrouwelijke helft van het wandelechtpaar kijkt me verbaasd aan vanonder haar weekendpetje. Dit antwoord op de vraag waar wij naar staan te kijken had ze niet verwacht. 'En de witte stipjes hier vooraan zijn lepelaars.’ Je zag het haar denken: hij neemt me in het ootje. Die vent is knettergek!
En dan was er nog dat puttertje dat ik in eerste instantie niet herkende als een putter door zijn zwarte kopje. Ook door de verrekijker keek hij me met een zwart gezichtje aan. Om er vervolgens snel vandoor te gaan voordat ik ook maar over een foto maken kon nádenken. Een of ander hybridevorm of toch een geval van tegenlicht? Ik zal het wel nooit te weten komen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten