De koekoek kon ik, zoals ik gisteren hoopte, nog niet verwelkomen in Nederland. In plaats daarvan kreeg ik de boompieper. En die poseerde uitermate welwillend voor me.
Deze spreeuw wilde helemaal niet op de foto. Nou ja, moet-ie maar niet zo mooi zijn. Dan kun je nog zo kwaad kijken; daar heb je niets aan.
Vandaag kwam ik met de helft minder foto’s thuis dan gisteren. Geen tegen beter weten in foto’s meer. (Scherp tegenlicht, te beweeglijk onderwerp, teveel takjes in de weg enz.) Deze fitis was een twijfelgeval, want zat wel erg ver weg. En doet niks origineels op dit plaatje.
Heel even dacht ik een nieuwe vlindersoort ontdekt te hebben. Een onbekend koolwitje. Maar het bleek een vrouw oranjetipje te zijn. In tegenstelling tot hun mannetjes hebben die geen oranje kleur op hun vleugels. De enige redelijk scherpe foto van dit vlindertje. Ze zitten geen moment stil.
Deze dagpauwoog kon ik niet aan me voorbij laten gaan. Ook al is het niet de meest opwindende vlinder. (Wel qua kleurenpracht maar niet qua exclusiviteit.)
Een wintertaling en een krakeend. Ik vond ze er grappig pinguïn-achtig bij staan.
Slechts één grutto in de Ooijpolder vandaag. Wat is die snavel láááng!
Zo gauw ik een koekoek bij zijn kladden heb kunnen grijpen laat ik het jullie weten!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten