Ik begin een beetje wroeging te krijgen van mijn blauwborstgefotografeer. Worden die vogels nog wel voldoende met rust gelaten? Op waarneming, Twitter en Facebook trekken tientallen foto’s van dit prachtbeestje aan je voorbij. Afgelopen zondag, op een plek waar jaarlijks veel blauwborsten zitten, was het een komen en gaan van vogelfotografen en vogelaars. En toen ik gisteravond even ging kijken of de ooijpolderblauwborst weer op zijn vaste plek zat, kon ik het ook niet laten om weer wat foto’s te nemen. Waarna ik ogenblikkelijk werd afgelost door een me tegemoet fietsende vogelares die vroeg of hij er weer zat. Wat verderop stond een auto met een chagrijnig kijkend koppel keihard vogellokgeluiden af te spelen. Toen ik thuisgekomen op m’n computerscherm zag hoe mijn blauwborst zich achter een miezerig takje probeert te verbergen dacht ik: volgens mij mag het wel wat minder. Wel ontzettend moeilijk; rustig doorlopen of -fietsen als je een blauwborst ziet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten