De dag was na het anderhalve seconde zien van de wielewaal al helemaal geslaagd. Maar nadat mij door een echtpaar werd verteld dat ik als twee druppels water op de knappe, sympathieke, grappige en zeventien jaar jongere Tex de Wit zou lijken, kon hij helemaal niet meer stuk. (Tex zal er een stuk minder blij mee zijn.)
Vier uur 's ochtends opstaan om vervolgens tot twee uur 's middags te vogelen is zelfs voor mij wat veel van het goede. De rest van de dag moest ik mijn vermoeide lichaam onder de arm nemen om me toch nog in en om het huis te kunnen verplaatsen. Desondanks was de excursie in prachtnatuurgebied De Hamert onder leiding van powervogelaar P. heel geslaagd. Vele gekraagde roodstaarten, bonte vliegenvangers (waarvan één een echt zwartwit mannetje, heel bijzonder in Nederland waar ze veelal grijzig zijn), twee zwarte spechten, koekoeken, paapje, tuinfluiter, kuifmees, parende ringmussen en havik en sperwer in één verrekijkerbeeld. Als kers op de taart mijn tweede ijseendwaarneming en m’n eerste kuifduikeraanblik.
Fotograferen en een excursie volgen gaat niet goed samen. Je kunt niet in een zelf gewenst tempo de vogels vastleggen. Met een groep van vijftien man gaat een vogel er een stuk sneller vandoor dan wanneer je hem in je eentje benadert. En ook van vogels in een niet fotogenieke situatie verwachten de hoopvolle excursiedeelnemers dat de malle blogschrijver en striptekenaar een plaatje schiet. Die fotografisch gezien lang niet altijd geslaagde pogingen vind je toch maar hieronder.
Bij de eerste de beste plas hadden we gelijk al een wilde eend te pakken!
Halfslachtig een bonte vliegenvanger fotograferen levert niet veel soeps op. Wel mooi verschillende keren zijn zang kunnen beluisteren. (Slechte foto's vind ik eerlijk gezegd ook wel iets hebben. Meestal geeft het een waarachtigere indruk van de praktijk.)
Tijdens het uurtje rustpauze werd er natuurlijk fanatiek doorgevogeld.
Voorbijvliegende koekoeken! Prachtig in de verrekijker. Overwegen om snel een foto te maken, camera aanzetten, richten, scherpstellen, en dan ben je eigenlijk al te laat en had je beter met je kijker van de vogels kunnen blijven genieten. Later ging er nog een heel ver weg in een boompje zitten.
We passeerden verschillende parachuterende boompiepers. Deze jongen deed gewoon zijn naam even eer aan.
Weer een geval van te laat beslissen om toch maar een foto proberen te maken. Direct na de eerste klik was deze zwarte specht alweer verdwenen.
Om maar even te laten zien wat een mooi weer we hadden. (Als je goed dik aangekleed was tenminste.) (Ik was.)
Gehavende havik. Of hij na deze duik iets heeft kunnen vangen hebben we niet kunnen waarnemen.
Ik kan maar niet beslissen of dit een waardeloze of een prachtige foto van een gekraagde roodstaart is. (Vast iets ertussenin.)
Soms maak je zoveel foto’s dat je bij thuiskomst niet meer weet wát je nu eigenlijk hebt vastgelegd. Fitis? Tjiftjaf? Tuinfluiter…?
Al mooi bijna helemaal in zomerkleed dit vrouwtje ijseend. Maar ze zat wel héél ver weg. Vandaar dat de pixels u bijkans om de oren vliegen.
Vorige week m’n eerste geoorde fuut, nu de kuifduiker. Volgens mij heb ik nu alle Nederlandse futen wel een keer zien voorbijzwemmen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten