Intussen kan ik niet wáchten om met mijn nieuwe fototoestel tussen een rij in het groen geklede bebaarde mannen te gaan staan om foto’s te nemen van een ongelooflijk zeldzame dwaalgast.
Nou ja, het levert vast aardige plaatjes op die als illustratiemateriaal kunnen dienen bij mijn blogberichtjes. De lezer wint er alleen maar bij.
Én het helpt bij het determineren van die altijd lastige steltlopertjes. En rietzangertjes. En roofvogels. En...
Na het stemmen vanmiddag (iets met dieren), fietste ik nog snel even de Ooijpolder in om wat foto's te nemen. Plaatjes van roodborsttapuit, wintertaling, graspieper, buizerd en spreeuw verdwenen allemaal zonder pardon de prullenmand in. Mijn voornemen is om zo min mogelijk foto's te bewaren. Alleen de allerbeste. (Of minst slechte, zo u wilt.)
Meerkoet. Verre van de meest opwindende vogel die je kunt tegenkomen. Maar mijn fotografenoog zag dat hij zich in een bad van goud bevond. En dat leek me verschrikkelijk artistiek om vast te leggen. Jammer dat-ie net een groene spriet voor z'n snufferd heeft.
Mooi stilzittende hazen (ik zie jullie heus wel) zijn een dankbaar onderwerp om je zoomlens op uit te proberen. De rechterhaas blijft qua scherpte redelijk overeind, zelfs als je 'm wat dichterbij haalt. Wat een gave kop heeft dat beest zeg!
Kijk, hier had ik mijn fototoestel nou voor gekocht. Om een bewijsfoto te kunnen maken van bijvoorbeeld een paar zwemmende kleine Canadese ganzen. Nog nooit eerder gezien. Dan mag de foto zelfs onscherp en saai zijn. En dan is het vervolgens weer heel leerzaam als je te horen krijgt dat het gewoon grote Canadese ganzen zijn.
Dit was bijna een leuke actiefoto geweest. (Klik voor groot.) De rechterooievaar was gelukkig net scherp genoeg om uit te knippen en op waarneming.nl te zetten. Ooievaars zijn niet zo schuw, dus ik dacht dat ze het vast niet erg vonden als ik bovenaan de dijk even ging zitten om wat foto's te nemen. Maar het is me al een keer eerder opgevallen; vogels houden niet van mensen die gaan zitten. Dus ze gingen er vandoor. Heiligschennis onder vogelaars! Vogels opjagen. Ik schaam me dood.
Na het stemmen vanmiddag (iets met dieren), fietste ik nog snel even de Ooijpolder in om wat foto's te nemen. Plaatjes van roodborsttapuit, wintertaling, graspieper, buizerd en spreeuw verdwenen allemaal zonder pardon de prullenmand in. Mijn voornemen is om zo min mogelijk foto's te bewaren. Alleen de allerbeste. (Of minst slechte, zo u wilt.)
Meerkoet. Verre van de meest opwindende vogel die je kunt tegenkomen. Maar mijn fotografenoog zag dat hij zich in een bad van goud bevond. En dat leek me verschrikkelijk artistiek om vast te leggen. Jammer dat-ie net een groene spriet voor z'n snufferd heeft.
Mooi stilzittende hazen (ik zie jullie heus wel) zijn een dankbaar onderwerp om je zoomlens op uit te proberen. De rechterhaas blijft qua scherpte redelijk overeind, zelfs als je 'm wat dichterbij haalt. Wat een gave kop heeft dat beest zeg!
Kijk, hier had ik mijn fototoestel nou voor gekocht. Om een bewijsfoto te kunnen maken van bijvoorbeeld een paar zwemmende kleine Canadese ganzen. Nog nooit eerder gezien. Dan mag de foto zelfs onscherp en saai zijn. En dan is het vervolgens weer heel leerzaam als je te horen krijgt dat het gewoon grote Canadese ganzen zijn.
Dit was bijna een leuke actiefoto geweest. (Klik voor groot.) De rechterooievaar was gelukkig net scherp genoeg om uit te knippen en op waarneming.nl te zetten. Ooievaars zijn niet zo schuw, dus ik dacht dat ze het vast niet erg vonden als ik bovenaan de dijk even ging zitten om wat foto's te nemen. Maar het is me al een keer eerder opgevallen; vogels houden niet van mensen die gaan zitten. Dus ze gingen er vandoor. Heiligschennis onder vogelaars! Vogels opjagen. Ik schaam me dood.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten