Wat is dat moeilijk zeg, vogels fotograferen. Je hebt continu de zoomlens nodig. Wat betekent dat je vooral bezig bent de camera zo stil mogelijk te houden omdat je onderwerp bij de geringste beweging buiten beeld valt. En die geringste beweging is meestal gewoon de ontspanknop indrukken. Resultaat: scheve, compositieloze, geheel of gedeeltelijk onscherpe foto’s. Met als vaste regel: hoe zeldzamer de vogel, hoe onscherper de foto. En dan begin ik nog niet eens aan vliegende vogels. Nou ja, oefening baart kunst, zullen we maar denken. Tweehonderdtweeënzeventig foto’s (!) maakte ik gisteren. Met streng selectiewerk en veel rechtzet-, inzoom- en bijsnijwerk in Photoshop hield ik onderstaande plaatjes over.
De Sprok-ooievaars aan de Bemmelsedijk zitten weer op hun nest. Dit was een gelukstreffer. Eigenlijk zoomde ik per ongeluk te ver in en drukte ik vervolgens af.
Vrouwtje wilde eend. Ze stak eerst heel grappig alleen haar nek boven de knotwilg uit. Maar toen zat mijn camera nog in de fietstas. Eigenlijk hoopte ik op deze plek op een steenuil. Maar dit plaatje is misschien nog wel leuker.
Kievit. Helaas niet helemaal scherp. Maar ze staan zo leuk naast elkaar. Met hun spiegelbeeldjes. Langs de A325, vlakbij Arnhem werkt men aan een klein natuurgebied waar heel veel leuke vogels komen. Die allemaal schrééuwen om een telelens.
Tureluurtje.
De wat meer bijzondere en schuwe zomertaling. Herkenbaar aan zijn opvallende wenkbrauwstreep. Achter die paaltjes zijn ze riet aan het verbouwen. Afgeschermd met gaas om te voorkomen dat ganzen de hele boel opvreten.
Een ietwat overbelichte stormmeeuw. Omringd door grutto's. Van die laatste zaten er zo'n honderdeen op de plas. Binnenkort gaan ze zich over de omliggende weilanden verspreiden om, hopelijk succesvol, te broeden.
Met de klok mee: bergeend, kluut, kokmeeuw, stormmeeuw en nog een bergeend. Kwalitatief een slechte foto, maar ik vind hem wel heel leuk. Vier soorten vogels in een cirkeltje bij elkaar.
Pijlstaart. (Zo heet-ie echt.)
Nijlgans. 'Exoten'. Ooit ontsnapt of losgelaten om zich vervolgens met succes voort te planten. Net als bijvoorbeeld de halsbandparkiet. Als serieus vogelaar zou ik ze dus met de nek moeten aankijken. Maar ze hielden hun hals zo leuk simultaan scheef. Jammer dat het licht zo slecht is.
Kleine plevier. Alsof ik de kloonstempel in Photoshop heb gebruikt. Wat niet zo is. Onscherp maar leuk genoeg om hier te plaatsen.
Nijmegen heeft haar eigen slechtvalken. Misschien zelfs wel drie paartjes. Als je bovenop de Waalbrug één of twee zwarte stipjes ziet zitten, dan is de kans groot dat je met het snelste dier ter wereld te maken hebt. (Bij een afgerichte slechtvalk schijnt ooit een duiksnelheid van 389 kilometer per uur gemeten te zijn!) Ook op de Sint-Stevenstoren laten ze zich zien.
Iets dichterbij. Vanaf de Bemmelsedijk gefotografeerd.
En zo kun je hem vanaf de brug zelf zien zitten. Ik word al duizelig als ik naar het plafond kijk, dus het maken van deze foto, op een hoge, door het voorbijrazende spitsverkeer stevig schuddende brug, was geen onverdeeld genoegen.
Toch nog durven inzoomen. Een haarscherpe foto was echter teveel gevraagd in deze situatie.
Zo. Laat de uit het zuiden terugkerende blauwborsten maar tot mij komen!
Zo. Laat de uit het zuiden terugkerende blauwborsten maar tot mij komen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten