Biesbosch

Vogelen met P. In de Biesbosch. Aan (auto)reizen heb ik een broertje dood, maar de kans om dit gebied te verkennen wilde ik me niet laten ontgaan. Met de ultrasportieve P. (schaatsen, wielrennen) was het een ervaring apart. Power-vogelen! Met de auto snelde hij van de ene naar de andere plas. Ter plekke werd het gebied gescand met de telescoop, waarna het aanwezige gevogelte op de smartphone werd ingevoerd. En daarna hop, de auto weer in voor de volgende plas. Waarbij ik continu te laat was met mijn veiligheidsgordel vastklikken voordat het alarmpiepje afging. Omdat ik nog met m'n verrekijker, fototoestel of de riem zat te klungelen. Terwijl P. in dezelfde tijd de telescoop in de achterbak opborg, weer wat vogels invoerde en de auto startte. (De man is ongeveer zeveneneenhalf keer zo snel als ik. Vermoedelijk leeft hij in een andere tijdsdimensie.)

Volop enthousiaste uitroepen tijdens het zoeken naar de vogels. 'Zomertaling! M'n eerste dit jaar!' 'Witgatjes! Vijf!' 'Waterpieper! Z'n borst begint al mooi zomerroze te worden!' 'Hoor je dat? Cetti's zanger! Geheimzinnig vogeltje dat je nooit te zie... daar vliegt-ie!' Grutto's! Hónderden! Hier gaan we een half uur naar kijken!' 'Zee-arend...!'

Op een zee-arend had ik niet durven hopen. Hoogstens op een exemplaar van drie milimeter groot in m'n verrekijker. We kregen twéé exemplaren van drie milimeter groot in de verrekijker! En in P's telescoop waren ze wel zes milimeter groot en kon ik zelfs wat kleurcontrast op de vleugels ontwaren. Zonder gekheid, hartstikke leuk om de vliegende deuren nu eens in het echt gezien te hebben. Met gekheid: ook al waren het in dit geval vliegende madurodamdeuren.

Razendleuk geluid maakt die cetti's zanger overigens. Een kort explosief knalletje uit het struikgewas. Heerlijk makkelijk herkenbaar voor een beginnend vogelaar als ik.

Helaas voor de fotoliefhebbers; van tevoren had ik me voorgenomen om 'in het moment' te gaan zitten en lekker te genieten van vogeltjes in mijn verrekijker. Dus me niet bezighouden met hoe fotovriendelijk het licht was, of ik de vogels op tijd voor de lens zou krijgen en me afvragen of het harde werk me een scherp plaatje met een mooie compositie zou opleveren. Bij één van de waterpiepers heb ik eerlijk gezegd nog wel een mislukte poging tot een foto gewaagd. En die honderden grutto's nodigden natuurlijk ook wel uit voor een paar mooie plaatjes.

M'n eerste waterpieper. Of nou ja, een van de eerste die dag. Ik wist niet dat die beestjes zo onscherp waren!

Grutto's. Klik voor groot. Als je daar zin in hebt.

Ze zijn (nog) niet goedgekeurd op waarneming.nl maar ik dacht dat die voorste twee IJslandse grutto's waren. En nee, ze staan niet op elkaar. Dat is gezichtsbedrog.

Edit: volgens mij zijn het helemaal geen IJslandse grutto's. Ik roep maar wat. Binnenkort de verschillen maar eens goed bestuderen.

Op dezelfde gruttoplas zaten ook zo'n honderdvijftig kluten. Het bruin, lichtblauw, donkerblauw in combinatie met de spierwitte kluten op deze onscherpe, slecht belichte foto vond ik wel mooi. Jammer dat die smient (?), wintertaling (?) er ook zo nodig bij moest gaan staan.

Hier doet de wintertaling het wel leuk.



Deze zéér artistieke foto van een grote Canadese gans op de Hatertse vennen schoot ik eerder deze week en wilde ik jullie niet onthouden. (Ik schoot ook een foto van een blauwe reiger maar die wil ik jullie wel onthouden.)
BewarenBewaren