donderdag 31 juli 2014

Het vogeljaar

'Zorg steeds een aanteekenboekje of schetsboek bij de hand te hebben, dan kunt ge ook anderen van uw ervaringen laten profiteeren of zelf in later jaren u nog eens verkneuteren bij de herinnering aan uw allereerste vogelexpedities.'

Goede tip van Jac. P. Thijsse uit Het vogeljaar - Nederlandsche vogels in hun leven geschetst
Dat nog steeds goed leesbare boek uit 1913, is hier compleet terug te vinden en te downloaden als pdf-bestand. De tekeningen zijn van de hand van Jan van Oort. (Niet te verwarren met de tekenaar van Paulus de Boskabouter.) En de zwartwit-foto's zijn van vér voor de hedendaagse digitale-camera's-met-megalenzen-terreur. Charmant, en ze lijken niet allemaal op elkaar.






















Illustratie rietgors: Jan van Oort, 1913




dinsdag 29 juli 2014

Reetjes

Reetje met twee jongen gezien. Meteen m'n dag goed!

Heumens bos

- Ree. Fietsend richting de Haterse Vennen zie ik links in het struikgewas een spannend, zeer smal bospaadje. Ik zet mijn fiets tegen een informatiebord en loop nieuwsgierig het modderige, door paarden omgeploegde pad in. Na nog geen vijf minuten zie ik op een vijftigtal meter afstand een ree staan. Zij ziet mij ook maar loopt gewoon kalm het bos in. Als ik wat dichterbij kom verschijnen er twee jonge reetjes aan haar zijde. Heel rustig verdwijnen ze in het bos, terwijl ze af en toe een blik op mij werpen. Ze laten me achter met een verrekijker voor mijn neus, en op m'n gezicht de grootste glimlach sinds drie weken tijd. Nog geen vijf minuten later zie ik nóg een jonge ree, die zich, na wat gesnuffel in het gebladerte, wél snel uit de voeten maakt. Prachtig gezicht, zo'n weghoppend jojo-reetje!
- Buizerd. Hij vloog recht over me heen, op een twintigtal meter afstand. Gevolgd door z'n broer of zus. Later, op de terugweg, zag ik er nog een, met een opvallend wit verenpak. 
- Ekster
- Lijster


maandag 28 juli 2014

Haas

Je ziet dus wel hazen, maar geen konijnen in de Ooijpolder, omdat die laatste niet van ondergelopen tunnels houden en die eerste geen holen graven.

Bron: Buiten! - Arjan Postma

zondag 27 juli 2014

Kneu

Op de terugweg besluit ik het 'wandelpad over boerenland' te nemen, waar ik eerder die dag voor het eerst een kneu zag. En verhip, hij zit er weer! Wederom samen met zijn echtgenote. Deze keer blijf ik hem niet een kwartier lang intensief bekijken maar maak ik aanstalten om met stevige pas richting Persingen, waar mijn fiets staat, te lopen. Het is mooi geweest voor vandaag. Dan hoor ik echter een bekend geluid. Ik loop een stukje het weiland in en richt mijn kijker op de roodborsttapuit, een vijftigtal meter verderop. 

Op dat moment komt vanuit de verte, in het gras, een grote personenwagen mijn kant op rijden. Reeën springen verschrikt op, egels laten zich de sloot in rollen, een fazant en een steenmarter verdwijnen luid krijsend onder het linkervoorwiel van de auto.* De bestuurder, die enigszins op de tekenaar van de cartoon met de kanarie en de eend lijkt, stapt uit en roept 'Meneer, wat doet u hier? U verstoort de natuur!' 
Naast hem zit een zwijgend, oud boertje met een pet. Het blijkt de eigenaar van het stuk grond te zijn. Hij krijgt geld om de rand van zijn land open te stellen voor wandelaars. Ik begrijp dat het voor de bestuurder moeilijk is om in te schatten, wat een met zijn verrekijker naar een boom kijkende man, midden in de ooijpolder aan het doen is, en leg hem uit dat ik vogeltjes aan het observeren ben. Dat is echter niet de bedoeling. Wandelpaaltjes en rustbankje of niet: het weiland is verboden toegang! 

Die ouwe harde boertjes zijn soms nog heel goed in ju-jitsu, dus om de goede vrede en mijn gezondheid te bewaren loop ik terug naar de weg. Ik vraag een oudere straatbewoner - gezellige dikkerdje, korte broek, kaal koppie - die in de verte had staan toekijken, of ik me inderdaad op illegaal terrein had begeven. Maar die ontkent dat, geeft me een schouderklopje omdat ik geen moeilijkheden wilde maken, en vraagt nieuwsgierig wat ik zoal aan vogels gezien heb.

Inmiddels is de auto met de twee mannen, in het weiland, boven op een grote hoop zand gereden. 'Die staan te posten of er niet meer van die vermaledijde vogelaars hun grasveld durven te betreden.' grap ik tegen de vriendelijke man, die verbaasd en licht verontwaardigd de situatie in ogenschouw neemt.




















Ooijpolder

- Patrijs. Deze keer heb ik hem met zekerheid herkend.
- Juveniel putter
- Ooievaar. Verschillende keren zie ik jonge ooievaren overvliegen.
- Kneu
- Roodborsttapuit 
- Meerkoet 
- Canadese gans
- Buizerd. In een gebiedje waar het blijkbaar goed toeven is voor roofvogels. Meerdere exemplaren kan ik prima volgen met mijn kijker. Op een gegeven moment heb ik rechts van me, in één beeld, drie hoog in de lucht vliegende buizerds te pakken. Aan de andere kant zie ik twee biddende 'roofparkieten'. (Sperwers? Valkjes? Vooralsnog sla ik een intensieve roofvogelstudie over, wegens te ingewikkeld voor mijn babyvogelaarsogen.)

*(Literaire overdrijving.)



donderdag 24 juli 2014

Meer jeuk

Lange broek en lange mouwen als bescherming tegen insectenbeten werkt goed. Mijn handen en nek zitten vol met jeukende bulten...

woensdag 23 juli 2014

Koeien

Bij mijn bezoekjes aan de roodborsttapuit verbaast het me dat de koeien in het weiland nooit eens kwaad worden dat ik in hun eten loop.

Bemmelse waard


- Roodborsttapuit
- Rietgors Hij was er weer! Samen met zijn vrouw.
- Scholekster
- Kluut De jongen waren ook weer van de partij. Mooie beestjes.
- Grauwe gans
- Een drietal zwemmers
- Fuut Twee stuks met ieder een jong op hun rug. Een homopaar, dacht ik, maar mannetjes- en vrouwtjesfuten blijken er precies hetzelfde uit te zien. En ik maar zoeken naar een saai, bruin futenwijfje!
- Mannetjesfazant
- Spreeuwenzwerm 

--------------------------------------------------------------------------------------------



dinsdag 22 juli 2014

Determinatie ellende

'Ha, een lekker makkelijk te determineren vogeltje!’ dacht ik nog, toen ik hem vlak voor m'n neus op een tak zag zitten.

























Afbeelding: ANWB Vogelgids van Europa

Eindelijk heb ik de 'fwieet fwieet'-vogel gezien! (Tante P. zat er vorige week nog naar te fluiten en ik hoorde hem gisteren hier nog in de straat.) Van onder is-ie beige, van boven bruin. Hij heeft een vrij lang, spits snaveltje en iets oogstreepachtigs. Zijn geluid kan ik helaas niet terugvinden in m'n vogel-app, dus ik weet nog steeds niet met wie ik te maken heb. (Als het al een en dezelfde vogel is...)

Ooijpolder


- Dagpauwoog
- Atalanta
- Prachtig lichtbeige/bruinig zangvogeltje met fel rood/oranje borstkleur, doorlopend richting rug. Met vlak bij hem zijn vrouwtje of zoon/dochter (denk ik). Beige/bruin met spikkels. Helemaal op de top van een boom. Te veraf om ze goed te kunnen determineren. Geen vink, roodborst of roodborsttapuit in ieder geval. Althans, die meen ik inmiddels goed te herkennen. Edit: waarschijnlijk was het een kneu.
























- Kleine vos
- Ooievaar
 Als ik tijdens mijn lunch in een weiland mijn kijker naar de zwarte, bewegende stipjes hoog in de lucht richt, heb ik in één 'shot' een roofvogel (zal wel een buizerd geweest zijn) en een ooievaar in beeld.
- Icarusblauwtje
Een glans- of een matkop.
- Bosmuis
- Vrouwtjesfazanten en kinderen, of toch patrijzen? Je schrikt je een ongeluk als ze vlak voor je neus luid roepend opvliegen en hebt nauwelijks tijd om ze goed te bekijken omdat ze na een paar meter alweer in het struikgewas verdwijnen.



zondag 20 juli 2014

Tarzan en de rietgors

Hè, wat jammer. Deze keer is mijn roodborsttapuit niet thuis. Aanbellen helpt niet.

Ik besluit niet door te lopen naar het Waalstrandje - daar zouden met dit warme weer wel eens enge, blote mensen kunnen liggen die niet zitten te wachten op een man met een verrekijker - maar loop terug richting het veilige riet aan de andere kant van de weg.

Aan de overkant van een grote plas water val ik met mijn vogelaarsneus in de boter. Ik zie een grote kolonie aalscholvers (zeker een stuk of vijfentwintig, dertig), een zevental blauwe reigers, nog een hoop kleinere watervogels en een groepje grauwe ganzen. Maar het mooiste is dat er twee grote (waarschijnlijk) zilverreigers tussen staan. Na tien minuten kijken wordt het hele spul opgejaagd door een hardloper die de dijk komt afstuiven. Dat bezorgt me onbedoeld extra kijkgenot, want veel beweging zit er normaal gesproken niet in die beestjes.

Zeven minuten later zie ik dezelfde man achter me stilstaan. Over het smalle pad was hij mijn richting uit komen rennen. Doorweekt van het zweet, slechts gekleed in een kort broekje en een paar schoenen. Terwijl ik helemaal anti-insectenbeet sta te zijn in een t-shirt met lange mouwen en sokken over mijn lange broek. 'Ik jaag toch niet je vogels weg?’ vraagt hij op fluisterende toon. Ik vertel hem dat hij dat wel deed en bedank hem er vriendelijk voor.

Tijd voor het echte werk. Ik duik het riet in en wandel een stuk over de tot puzzelstukjes uitgedroogde waterbedding waar ik een paar weken eerder nog werd opgejaagd door een stel boze kieviten die dachten dat ik hun zoon/dochter wilde fijnstampen. Ik kom de atalantavlinder tegen en ben trots dat ik zijn naam heb onthouden. Dan merk ik een vogeltje op dat ik nog niet eerder heb gezien. De naam rietgors spookt door mijn hoofd, maar als ik hem op mijn vogelherkenningskaart opzoek begin ik toch te twijfelen. Z’n koppie klopt niet helemaal. Het zou natuurlijk een vrouwtje of een juveniel (puber) kunnen zijn maar ik besluit uiterst streng hem niet als volwaardige waarneming in mijn aantekeningenboekje op te nemen.

Nog geen tien minuten later sta ik oog in oog met een ónmiskenbaar echte rietgors! Een mus met een zwartwit-masker op. Het slanke, maskerloze vogeltje naast hem moet haast wel zijn vrouwtje zijn. Vrolijk door het ontdekken van deze niet eerder gespotte vogel loop ik door en zie ik honderd meter verderop een groengele zangvogel in een struik zitten. Een groenling?! Zitten die ook in moerasachtige gebieden? In ieder geval wéér een niet eerder gedetermineerde vogel gezien. Dat gaat lekker!

Het pad loopt verder tussen water en weiland. Voor me ligt een bosachtig gebied. In de verte hoor ik trommels. In het bos zie ik een groepje donkere mensen druk bezig met foto’s maken van 'iets’ in het struikgewas.  Als ik ze passeer weet ik niet wat ik zie! Op een grote omgevallen boom staan vier indianen. Gekleed in rode schaamlappen, lange franjes en hier en daar een witte veer. In hun handen houden ze messen en speren vast. Dat ik dat nog mag meemaken; de ontdekking van een nieuwe indianenstam in de Bemmelse waard! Van ontroering houd ik het haast niet droog. Ik besluit toch maar snel door te lopen, want de 'Als-je-lacht-steek-ik-een-speer-in-je-donder'-indianen zien er niet ongevaarlijk uit.

Een paar uur later arriveer ik weer bij het beginpunt van de ontdekkingstocht en besluit ik toch nog even te kijken of mijn goede vriend nu wél thuis is. Het getsjilp van de druk rond mijn hoofd vliegende boeren- en/of huiszwaluwen maakt het niet makkelijk, maar een eindje van zijn vaste boom vandaan hoor ik dan toch zijn fijne 'wiet trak-trak'-roep. Ik richt mijn kijker naar het geluid en de roodborsttapuit zit weer helemaal netjes midden in beeld. Een vriend waar je op kunt bouwen!

















De wilde zwaan ziet er steeds slechter uit. Ik begin me nu toch zorgen te maken over zijn gezondheid.

















Deze vis maakt het ook niet lang meer.

Bemmelse waard

- Aalscholver
- Blauwe reiger
- Grote zilverreiger 
- fuut
- Grauwe gans
- Meerkoet
- Kluten + juvenielen. Eén kluut werd in de lucht achtervolgd door een meeuw. Wat voor meeuw weet ik niet, want vooralsnog vind ik het té stomme beesten om ze te leren onderscheiden. (Komt nog wel.)
- Scholekster
- Putter (Altijd leuk.)
- Kievit
- Kleine karekiet (Ik begin langzaamaan zijn geluid te leren kennen.)
- Groenling (Moet haast wel.) Edit: Het zou wel eens een gele kwikstaart geweest kunnen zijn. Die schijnen daar te zitten.
- Rietgors
- Dagpauwoog
- Kleine vos
- Atalanta
- Boerenzwaluw en/of huiszwaluw
- Buizerd (Denk ik. Hij hield z'n kop.)
- Graspieper (Vast.)










zaterdag 19 juli 2014

Vierendertig graden

Een tsjirpend, solo vliegend zangvogeltje, met een lange staart, dat zich golvend door de lucht voortbeweegt. Op honderd meter afstand. Zoiets wil je als beginnend vogelaar echt niet zien. Als je een half uur eerder met je stomme kop hebt besloten om je kijker thuis te laten. Omdat je alleen om wat koelte te versieren wilde gaan fietsen.

Nou ja, met een beetje geluk was het een 'ordinair’ kwikstaartje.

vrijdag 18 juli 2014

Meer leed

Gezien: drie kleine zilverreigers.
Kosten: Chinees linkeroog.
Balans: het was het waard.


De insectenbeet van eergisteren op m’n rechterbeen is getransformeerd van een muggenbult tot een dieprode plek ter grootte van een 50 eurocentmunt.
Onderbeen en voet zijn behoorlijk opgezwollen. Daartussen moet nog ergens een enkel zitten. De gedachte aan amputatie begint langzaam vaste vormen aan te nemen.
Vandaag kreeg de huid boven mijn linkerooglid een steek te verduren. Met dat treurig, afhangende, opgezwollen plooitje huid ziet mijn oog er nog Chinezer uit dan-ie van nature al doet.

Terug naar de vogels!


Waalbandijk (richting Afferden)

Koffie en kersen bij tante N. en oom H.

Witte kwikstaart
- Kleine zilverreigers (volgens mijn vogel-app)
- Aalscholver
- Buizerds
- Grote Canadese ganzen
- Kwartels of patrijzen 

Westkanaaldijk Weurt

- Tientallen wegvluchtende konijnen



woensdag 16 juli 2014

Jeuk

Ik schrik me voor de spiegel een hoedje van de fikse bult op m’n linkerslaap. En ik begon net een beetje bij te komen van de schrik van de nog grotere opgezwollen plek boven m’n rechterenkel. En jeuken dat 't doet. Stomme insecten! (Mijn eerste vogelaarsdip.)

dinsdag 15 juli 2014

Blauwe kamer

Helaas geen zilverreiger of visarend in de 'Blauwe kamer', wél een egel in het Beuningse bos.

Vogelen met tante P. en oom G.

Blauwe kamer (noordelijke oever Nederrijn tussen Rhenen en Wageningen.)

- Kolonie lepelaars
- Kolonie aalscholvers
- Puttertjes
- Konikspaarden
- Gallowayrunderen

Wamel

- Weidewandelpad waarop het wemelde van de kleine, bruine, wegspringende kikkertjes. (Ik heb er vast ongewild een paar vermoord.)
- Groene kikkers
- Pony (die een angstaanjagende erectie kreeg toen tante P. uit de auto sprong om hem te fotograferen.)
- Muilezel (en veel bijzondere ezels, paarden en koeien) in wei.
- Beestje in hol in grond (muis, rat?) dat drie keer achter elkaar zijn kop 0,06 seconden liet zien.
- Atalanta
- Bont zandoogje (vermoedelijk)

'Het roodslag' Beuningen

- Egel
- Meerdere lawaaierige buizerds (ik herken ze inmiddels aan hun roep.)
- Zwarte mezen ( en/of glanskop? matkop?)
- Lijster

Beuningse dijk

- Blauwe reiger op kunstwerk van Ronald Tolman, staande op één poot.

---------------------------------------------------------------------

Twee insectenbeten opgelopen, waaronder een behoorlijk forse op mijn linkerslaap. Verdikkie.



maandag 14 juli 2014

Veer

Ooit zal ik weten van welk merk kanarie deze veer is.





















Edit: ooit is nu, 30 januari 2017. De veer is van een buizerd.

zondag 13 juli 2014

Goffertpark

Strafexpeditie gemaakt naar Hatertse Vennen om fiets op te halen. Geen zware verrekijker meegenomen. Gelukkig kon ik het boomklevertje in het Goffertpark op slechts twee meter afstand bekijken.

Goffertpark 

- Boomklevertje

zaterdag 12 juli 2014

Eikel

Lange wandelroute nemen bij de Hatertse Vennen. Op driekwart geen blauw paaltje meer kunnen vinden. Voor de zekerheid dezelfde route terug lopen. Alsnog verdwalen. Dan maar de fietsroute richting Nijmegen volgen. In Dukenburg de trein naar huis nemen. Morgen fiets ophalen.

Wél een winterkoninkje gezien.


Hatertse Vennen

- Vink
- (jonge/slanke) roodborstjes
- Vlaamse gaaien
- Houtduif
- Winterkoning

donderdag 10 juli 2014

Mooie flitsen

Berendonk

- Bosmuisje

De Wijchense Berg

- Boomklevertje
- Te zien aan de golvende manier van vliegen en de tegen het lichaam gehouden vleugels: een specht.
















Heumensoord

- Prachtig geel vogeltje en prachtig vogeltje met knalrode staart. Beide in de verte, met fel tegenlicht en zeer kortstondig, ze werden verjaagd door geschreeuw van vierdaagse-tentenkampopbouwers. Verdikkie.

Wiet trak-trak

Wat een attent vogeltje is mijn roodborsttapuit toch. Altijd thuis als ik hem weer op zijn vaste plek kom bezoeken. Nooit even boodschappen doen. Op afstand hoor je hem al zijn ketsende kiezelsteentjesgeluid maken. (ANWB-vogelgids: 'wiet trak-trak, wiet…’) En richt je dan je kijker naar het geluid dan blijkt-ie gewoon midden in beeld te zitten!

De dode zwaan van een paar dagen geleden ligt er nog steeds. Duidelijk zichtbaar vanaf het fietspad. Dus men laat gewoon de natuur haar gang gaan. Mooi. Deze keer bood hij mij een blik in zijn ribbenkast... Een heel snel schetsje want het begon te druppelen en dat tekent rot.














Bemmelse waard
- Een heel stuk wegdek bezaaid met tientallen naaktslakken. Daar zie je er sowieso ontzettend veel van deze zomer. Hebben die beestjes dan geen natuurlijke vijand?
- Een roofvogel (sperwer?) met prooi.
- Juveniele koolmezen, of toch zwarte mezen?












- Juveniele putters + volwassenen
- Wilde zwaan
- Grauwe gans
- Grasmus
- Overstekend mini-padje (1 cm)
- Slakken mét huisjes (geel en bruin)
- Kievit
- Scholeksters

maandag 7 juli 2014

Hatertse Vennen




















Kan dat wel volgens de statistieken? Binnen twintig minuten een groene specht, een zwarte spechten-echtpaar en een kleine bonte specht zien? (Nee, ik was niet in de dierentuin.)

Mijn broer mailt dat mijn dode moedertje eindelijk haar grafsteen heeft, dus ik besluit om mijn voorgenomen wandelvogeltocht vanaf de begraafplaats te starten.


Het graf ligt er netjes bij, mede dankzij de bloemetjes die tante P. en ik er toevallig een paar dagen eerder geplant hadden. Geen taal- en/of spelfouten op de steen, dus dat is ook mooi meegenomen. Vader en moeder samen in een graf. 'Zwart op wit', in steen gebeiteld dat ik nu officieel een weesje ben. Ik kan er niet meer onderuit. Somber volg ik met mijn oog de enorme libel die al rond mij vliegt sinds ik bij het graf stond. Da's natuurlijk de geest van mijn moeder die nog even afscheid komt nemen. Ze vliegt tamelijk stuurloos, dus is blijkbaar nog steeds zo dement als een deur. Ik besluit nog even rond te lopen op het kerkhof, stiekem hopend op het zien van een mooi vogeltje.


Een graf met een blauw vlaggetje met de cijfers veertien trekt mijn aandacht. Ik loop erheen. Er ligt een groen kunststof grasmatje voor de steen. Cruijff lééft toch nog...? Iets verderop zie ik iets bewegen in een boom. Een klein bol vogeltje, met een oranje borst en een spits snaveltje waarmee hij tegen de boom tikt. Te klein voor een specht. Het moet haast wel een boomklevertje zijn. Op hetzelfde moment verschijnt er een eekhoorn in beeld. Ik volg hem en zie hoe hij een andere eekhoorn tegen het lijf loopt. Beide zien er jong uit en hebben opvallend rafelige staarten. En beide lijken niet van elkaars gezelschap 
te zijn gediend. Een achtervolging begint. Met als hoogtepunt een razendsnelle horizontale sprint langs de dikke stam van een grote boom. Een eekhoorn-twister! Het is een wonderlijk gezicht, en als na zeker vijf rondjes om de stam hun wegen scheiden, voel ik me weer behoorlijk opgeknapt.

In de Hatertse Vennen is het een drukte van belang. Hardlopers, fluoriserende bejaarden met skistokken, kinderen, honden en campinggasten. Ik geloof nooit dat ik hier met die drukte een bijzonder vogeltje ga zien, maar besluit toch de zesenhalvekilometerwandeling te nemen.


Bij de eerste grote plas zie ik een wit kwikstaartje. Maar ís het wel een kwikstaartje...? Een kwartier lang bestudeer ik zijn uiterlijk, volg ik zijn golvende manier van vliegen, probeer ik zijn geluid te onthouden en teken ik hem in m'n schetsboekje. Dan kijk ik op mijn vogelherkenningskaart. Het is een wit kwikstaartje...





















Drie kwartier later is het al wat minder druk op de wandelroute. In een kale boom op een grote vlakte zie ik een viertal kraaien zitten. Achter ze heen vliegt een vogel langs. Een vaal geel/groene vogel. Het zal toch niet een vrouwtjeswielewaal zijn....?! 's Ochtends heb ik nog in Hans Dorrestijns boek 'Dudeljo!' een aantal onderhoudende verhalen gelezen van mensen die deze zeer schuwe, prachtig geel/zwarte vogel (het mannetje) ooit hebben gezien. Nee, dat zou té toevallig zijn. Bovendien komt die vogel hier bij mijn weten helemaal niet voor.

Ik loop even een heuvel op om het uitzicht te bekijken en wandel dan per abuis het pad weer in waar ik juist vandaan kwam. Dan zie ik hem weer. Deze keer heb ik voldoende tijd om hem in mijn kijker te vangen. Het is een specht! Een groene specht, volgens mijn kaart. Ook mooi, bedenk ik, en ik draai me weer om in de juiste wandelrichting. Héél in de verte zie ik in een (andere) kale boom twee zwarte vogels zitten. Ik ben in staat om te verdwalen in een wandelroute waar je alleen maar om de vijftig meter een geel paaltje hoeft te volgen, maar ik heb een oog voor detail als geen ander. Dat mag ik mezelf tenminste graag wijsmaken. Voor kraaien zijn ze niet groot genoeg, bedenk ik als ik dichter in hun buurt kom. De ene is wat kleiner dan de andere. Een koppeltje, neem ik aan. Het mannetje heeft een hamerkop en een middelgrote spitse snavel. Verdikkie, weer een specht! Een zwarte spechten-echtpaar! Best bijzonder, want Hans Dorrestijn is er ooit, met een klein kind achterop, vanaf het fietspad met zijn fiets een dennenbos voor in gevlogen om er een te kunnen zien. Nog geen kwartier later, iets verderop in het bos, hoor ik een geluid dat ik laatst ook al in de Bemmelse waard hoorde. Ik zie eenzelfde zwart/wit koppie als toen achter een stam. Als hij wegvliegt weet ik het zeker: de kleine bonte specht.

Drie soorten spechten binnen twintig minuten! Mijn dag kan niet meer stuk.

Jonkerbos

- Libel (een heel grote)
- Boomklevertje
- Eekhoorns

Hatertse Vennen

- Witte kwikstaart
- Groene specht
- Zwarte spechten
- Kleine bonte specht
- Roofvogelgokje: buizerd